Home

Rabin Baldewsingh en het burgerschapsfonds.

posted Wed, 26-03-08

Hier de lijst van de gehonoreerde en de nog in behandeling zijnde initiatieven.

Baldewsingh gaf terecht aan dat het fonds burgerschap niet dé oplossing is voor alle problemen maar een instrument, een aanzet tot. 

Hoewel er 19 criteria zijn opgesteld waaraan een initiatief moet voldoen, stelt Rabin dat het geen wet van Meden en Perzen is, dat er aan ál die 19 voldaan moet worden en dat niet gezegd is, dat een initiatief dan maar afgewezen wordt als er ook maar aan één criterium niet voldaan zou zijn voor een aanvraag. 

Hasan Küçük had wat vragen en daar is Rabin maar wijselijk niet op ingegaan. Zoals de vraag, waarom de oude lijst met het overzicht van het fonds ineens was verdwenen, en om dan die
 5e colonne, dat denhaagtekijk, publiekelijk te benoemen en op een aantal punten nog gelijk te geven ook, was natuurlijk helemaal tegen het zere been.

 

En het algemene gevoel van de raad was toch al dat het allemaal een beetje ongrijpbaar is.
Wat is het resultaat, in hoeverre werken de organisaties samen? 

Rabin zegt dus zelf enigszins ontevreden te zijn, dat er een hoop “gestaalde kaders”, bestaande subsidiesponzen organisaties gebruik maakten van het fonds en die aanvragen ook gehonoreerd werden omdat die het klappen van de zweep kennen, want die weten precies hoe ze een aanvraag moeten indienen, zeker als je die steeds terugkerende bekende namen op de lijst bekijkt. 

En we moeten het hem nageven.
Hij weet, als onze lokale babbelkous, met een zekere grandeur een niet "volledig succes" toch aan de raad te verkopen.
Toon Hermans had in hem de juiste figuur gezien om zangzaad voor koekoeksklokken te kunnen verkopen.

Dat er dus weinig “ongeorganiseerde” aanvragen zijn gehonoreerd, is natuurlijk niet zo vreemd, want die niét beroepskrachten, die niet betaald worden door welzijn, hebben over het algemeen te weinig tijd en te weinig kennis om een aanvraag professioneel te onderbouwen. 

Je kan straks misschien een cursus vrijwilligerswerk krijgen.
Rabin gaat daar eens over nadenken of dat een mogelijkheid is.

Het is niet te geloven, je moet straks als vrijwilliger zowat een universitaire studie volgen om een paar centen uit Rabin zijn zak te kunnen trekken als je het zo hoort, zodat daarmee gelijk het hele verhaal van de gewenste betrokkenheid van de gewone goedwillende Hagenaar onderuit wordt gehaald. 

1. Joost left...
Thu, 27-03-08 9:56 am

1 miljoen in het fonds en er is dan wel 860.068,- euro aangevraagd maar slechts 62.477,- toegekend. Er zit nog 937.523,- euro in kas volgens de lijst. Straks zeker huilen dat er niet genoeg projecten zijn aangemeld. Je project moet minimaal 250.000,- euro kosten wil je kans maken om die maximale 25.000,- euro te krijgen. Lekker zaken doen zo. Vrijwilligers die 90% van hun project zelf op moeten hoesten. Rol die vent lekker de stad uit.


2. Wilfried left...
Thu, 27-03-08 10:41 am

Dat verklaart dus die gestaalde kaders. Ze krijgen 10% uit dat fonds en die andere 90% wordt natuurlijk uit een andere subsidiepot getrokken en als je niet in staat bent om andere subsidies binnen te harken of aan te spreken, is je project al bij voorbaat mislukt. Het is gewoon één groot complot om de centen onder elkaar te verdelen en de buurtbewoners zelf grijpen er weer naast. Een soort 2e IMAR project.


3. Joan left...
Thu, 27-03-08 3:11 pm

Gewoon alles op nul zetten en opnieuw beginnen en laten die organisaties maar eerst eens aangeven wie ze daadwerkelijk vertegenwoordigen en controleer dat ook eens een keer. Geen achterban, geen geld. Dan ben je al 75% van die subsidiesponzen kwijt. Eerst komt het eigen (betaalde) organisatiepersoneel, zichzelf dus, dan de familie en dan misschien komen een keer de bewoners aan bod.


4. herman van der helm left...
Fri, 28-03-08 9:37 pm

Een aanvraag van buurtorganisatie ism diverse ideeele stichtingen is door de gemeente zonder argumenten ter zijde geschoven. Er loopt nu een bezwaarprocedure, maar hierbij worden zoals gewoonlijk weer alle termijnen schromelijk overschreden.

Hier een uitreksel van het plan:

De verbindende factor

Inleiding

De Nederlandse samenleving is een smeltkroes van mensen. Mensen afkomstig uit allerlei levensgemeenschappen vanuit de gehele wereld. Mensen met een enorm scala aan levensovertuigingen, visies en denkwijzen. Onder andere deze gevarieerdheid maakt het een oase om in Nederland te leven, maar het creëert echter ook bedreigingen. Misverstanden, onbegrip, vooroordelen en discriminatie met in uitzonderlijke gevallen extremisme zijn hier een voorbeeld van. We zullen als samenleving alle zeilen moeten bijzetten om deze bijverschijnselen te kunnen beheersen. In het nu volgende wordt beschreven hoe met een eenvoudige formule hieraan vorm zou kunnen worden gegeven.

Plan:

Kijkend naar de smeltkroes van mensen is er één gegeven dat opvalt. Alle individuen hebben een gemeenschappelijkheid en dat is hun lichaam. Of mensen nu bruin, zwart, blank, getint, gespierd, gehandicapt, oud, ontluikend, doorleefd, jong zijn etc. het lijf wordt gedeeld. Voor dit lichaam zijn basisbehoeften noodzakelijk zoals eten, drinken, gezonde lucht en een behaaglijke leefplaats. Het lijf is kwetsbaar en dient zo goed mogelijk verzorgd en onderhouden te worden. Het lichaam is het belangrijkste dat we als mens hebben en is daardoor een belangrijke verbindende factor tussen de mensen onderling. Het lichaam is een bezit om trots op te zijn en mee voor de dag te komen. Je zou verwachten dat er op deze manier door alle mensen naar het lichaam wordt gekeken, maar dat blijkt vaak niet het geval. Het lichaam wordt omhuld in allerlei afschermende lagen weefsel, kleding en andere attributen, en dit meestal niet om het tegen het Nederlandse buitenklimaat te beschermen, maar het wordt omhuld vanuit het denken. Voorbeelden zijn: de leren kleding van de Hells Angels, uitdagende kleding bij jongeren, uniformen bij gezagsdragers, en mensen die vanuit hun gedachtegoed zich geheel voor de “buitenwereld” zeggen te moeten afschermen zoals geldt voor vele volgers van allerlei levensovertuigingen of denkwijzen, etc. Voor veel mensen wordt door dit verhullen een inwendige zekerheid gecreëerd waar ze zich op dat moment wel bij voelen. Ze voelen zich minder kwetsbaar. Het creëert echter ook de verscheidenheid tussen mensen met alle gevolgen van dien.

Om mensen tussen de verschillende denkwijzen dichter bij elkaar te brengen is het idee ontstaan om op gezette tijden een ambiance te creëren, waar kleding er niet meer toe doet. Een tijdelijke leefgemeenschap (een dagdeel, dag of langer) in het leven roepen, waar mensen die ervaring hebben te leven zonder kleding een ongedwongen prettige warme sfeer neerzetten. In deze behaaglijke omgeving mensen met verschillende denkwijzen uitnodigen om er aan deel te nemen, zonder uiteraard verplicht hun lichaam te hoeven onthullen. Op deze wijze de waarde van het individuele lichaam erkennen en daarbij een brug slaan tussen mensen met verschillende denkwijzen.